KEPINSKI-KOLAZ

Photography of Antoni Kępinński from the personal archive of Prof. Zdzisław Ryn. Reproduced with permission. Photo colage Krzysztof Wołoczko

Antoni Ignacy Tadeusz Kępiński urodził się 16 listopada 1918 r. W Dolynie (Ukraina). Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, ale przerwał studia w 1939 r., aby zapisać się jako wolontariusz do
Wojska Polskiego. W 1940 r. został uwięziony w obozie koncentracyjnym. Po jego wyzwolenie w 1945 r. Kępiński kontynuował studia w Edynburgu, a po uzyskaniu doktoratu w Krakowie zakończył edukację psychiatryczną w 1959 r. w Londynie w Institute of Psychiatry (Maudsley Hospital).

Duży wpływ na prace Kępińskiego miało jego doświadczenie jako więźnia obozu koncentracyjnego. Wraz z byłym więźniem Auschwitz Stanisławem Kołodzińskim (1918–1990), Kępiński wziął udział w setkach dyskusji z ocalałymi więźniami obozów koncentracyjnych. Czerpiąc z tego inspirację do pracy naukowej, rozwinął swoje teorie na temat zaburzeń psychicznych (Auschwitz syndrom) i  model psychiki (metabolizm informacyjny). W ten sposób sformułował dwa podstawowe założenia. 

Pierwsze założenie oznacza, że struktura psychiczna ma budowę komórkową. Jego zdaniem podobnie jak struktura komórkowa: psychika ma granice, centrum kontroli, system dystrybucji oraz przetwarzania informacji oraz źródła energii. 

Drugie założenie zaczyna się od założenia, że istnieje związek między otoczeniem a Psyche. Dlatego psychika działa jak przepuszczalny system, który oddziałuje z otoczeniem.

W przypadku Kępińskiego indywidualna hierarchia wartości steruje wyborem informacji. Hierarchia ta ma trzy poziomy: biologiczny, emocjonalny i społeczno-kulturowy. Pierwsze dwa poziomy działają automatycznie i nieświadomie wpływają na decyzje, ale na społeczno-kulturowy
poziom należy natomiast do ludzkiej świadomości. Zatem zachowanie jest do pewnego stopnia kontrolowane przez wolę jednostki. Podczas
przetwarzania informacji, które psychika otrzymuje od ciała lub świata zewnętrznego, jednostkowy system wartości ma decydujące znaczenie. Jeśli hierarchia wartości traci równowagę, może to prowadzić do zaburzeń psychicznych. To zaburzona relacja między jednostką a jej otoczeniem ostatecznie prowadzi do psychopatologii. 

W tym zachowując widzi korzenie różnych rodzajów cierpień psychicznych i fizycznych doświadczanych przez byłych więźniów Auschwitz, które on
podsumowuje jako zespół Auschwitz. Opisał podstawowe cechy i symptomy tego, do czego obecnie odnosi się klasyfikacja DSM-5 jako „zaburzenia związane z traumą i stresorem”. 

Kępiński zmarł w 1972 roku w Krakowie. W ciągu swojego życia jego praca naukowa była ledwo rozpoznawalna na poziomie międzynarodowym z powodu izolacji Polski do 1989/1990.

Antoni Ignacy Tadeusz Kępiński was born on 16 November 1918 in Dolyna(Ukraine). He studied human medicine at the Jagiellonian University in Krakow, Poland, but took a break from his studies in 1939 to enlist as a volunteer in the Polish Army. In 1940 he was imprisoned in a concentration camp. After his liberation in 1945 Kępiński continued his studies in Edinburgh, and after obtaining a PhD in Krakow completed his psychiatric education in 1959 at the London Institute of Psychiatry (Maudsley Hospital).

His experience as a prisoner in a concentration camp heavily influenced
Kępiński’s work. Together with the former Auschwitz prisoner Stanisław Kodziński (1918–1990), Kępiński engaged in hundreds of discussions with one-time concentration camp prisoners. Drawing from his scientific work with these survivors he developed his theories on psychological disorders (Auschwitz syndrome) and his model of the psyche (information metabolism). In doing so he formulated two basic assumptions. 

The first assumption implies that the structural organisation of cells is similar to the human psyche. In his view, it has cell-like properties: borders, a control centre, a system for the distribution and processing of information as well as an energy source. 

The second assumption starts from the premise that there is a connection between the surroundings and psyche. Therefore, the psyche functions like a permeable system that interacts with its environment.

For Kępiński, an individual hierarchy of values controls information selection. This hierarchy comprises three levels: biological, emotional and socio-cultural. The first two levels happen automatically and affect decisions unconsciously, but the socio-cultural level belongs, in contrast, to human consciousness. Thus, behaviour is controlled to a certain extent by the individual’s will. While processing the information that the psyche receives from either the body or the external world, preservation of the individual
value system remains central. If the hierarchy of values loses its equilibrium, then this can lead to psychological disorders. This disturbed relationship between the individual and their surroundings ultimately leads to psychopathologies. 

In this Kępiński sees the roots of the various types of psychological and physical suffering experienced by former Auschwitz prisoners, which he summarises as the Auschwitz syndrome. He described the basic characteristics and symptoms of what DSM-5 now refers to
as ‘trauma- and stressor-related disorders’. 

Kępiński died in 1972 in Krako´ w. In his lifetime, his scientific work was barely recognised on an international level because of
Poland’s isolation until 1989/1990.

Esej Antoniego Kępińskiego “Twarz i ręka”został zdigitalizowany i opracowany do udostępnienia w internecie przez Muzeum Historii Polski w ramach prac podejmowanych na rzecz zapewnienia otwartego, powszechnego i trwałego dostępu do polskiego dorobku naukowego i kulturalnego. Artykuł jest umieszczony w kolekcji cyfrowej bazhum.muzhp.pl, gromadzącej zawartość polskich czasopism humanistycznych i społecznych. Tekst jest udostępniony do wykorzystania w ramach dozwolonego użytku publicznego podczas konwersatorium Akademii Teatralnej.